CAHİT KÜLEBİ

Cebeci Köprüsü
Cebeci köprüsünün üstü
Karınca yuvasına benziyor,
Hamallar, körler, topallar,
Oturmuş nasibini bekliyor.

Cebeci köprüsü yüksek
Altından tren geçiyor,
Ya benim aklımdan geçenler?
Kimse bilmiyor.

Şu dünya güzelim dünya
Tıkır tıkır işliyor,
İnsanlar insanlar insanlar
Neden böyle çekişir durur
Aklım ermiyor.

Cebeci köprüsünün korkulukları
Kara boyalı,
Daha böyle köprülerden geçersin çok

 

İstanbul

 
 


Kamyonlar kavun tasir ve ben
Boyuna onu düsünürdüm,
Kamyonlar kavun tasir ve ben
Boyuna onu düsünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.

Sonra âlem degisiverdi
Ayri su, ayri hava, ayri toprak.
Sonra âlem degisiverdi
Ayri su, ayri hava, ayri toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.

Anladim bu sehir baskadir
Herkes beni aldatti gitti,
Anladim bu sehir baskadir
Herkes beni aldatti gitti,
Yine kamyonlar kavun tasir

Fakat içimde sarki bitti.

 

Mustafa Kemal

 
 


Bir gemi yanasti Samsun'a sabaha karsi
Sel'am durdu kayigi, çapari, takasi
Selam durdu tayfasi.
Bir duman tüterdi bu geminin bacasindan, bir duman
Duman degildi bu!
Memleketin uçup giden kaygilariydi.

Samsun limanina bu gemiden atilan
Demir degil!
Sarilan anayurda
Kemal Pasanin kollariydi.

Selâm vererek Anadolu çocuklarina
Çikarken yüce komutan
Karadeniz'in halini bir görmeliydi.
Kalkip ayaga ardi sira bakti dalgalar
Kalkti takalar,
Izin verseydi Kemal Pasa
Ardindan gürleyip giderlerdi
Erzurum'a kadar.